Podobnie druzgocąco negatywna jest opinia prof. dr hab. Ewy Pisuli z Wydziału Psychologii na Uniwersytecie Warszawskim, dla której „upowszechnianie sposobu myślenia o przyczynach zaburzonego funkcjonowania dzieci z problemami rozwojowymi oraz postulowanych sposobów postępowania obecnych w opracowaniach Paula Dennisona i Gail Dennison
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacjiKinezjologia edukacyjna Paula Dennisona * - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów. Amerykański chłopiec-Paul Dennison, wykazując się ponadprzeciętną inteligencją, w żaden sposób nie potrafił nauczyć się czytać. Okres nauki szkolnej był dla niego bardzo nieprzyjemny. Nawet nie pomagała pomoc psychologów i pedagogów. Szkołę udało mu się skończyć jedynie dzięki poświęceniu matki, która czytając podręczniki, pomagała mu w odrabianiu lekcji .W podobny sposób skończył studia pedagogiczne. Wielokrotnie w swoim życiu spotykał ludzi z problemami dysleksji. Zaczął się zastanawiać, jakie są jej źródła i czy można pomóc dzieciom, by nie przeżywały w szkole tego, co on. Według niego dysleksję, dysgrafię, brak koncentracji uwagi, brak motywacji do działania wywołują mikrodefekty w pewnych obszarach mózgu. Jednak komórki nerwowe nie regulują się. Dennison doszedł do przekonania, że nie jest to absolutnie nieodwracalna sytuacja. Mózg jest tak zbudowany, że w miejsce połączeń zdefektowanych może wytworzyć nowe, omijając uszkodzenia. Dzięki temu może być wykorzystywany w większym procencie. Tworzeniem właśnie tych połączeń obocznych, czyli równoważeniem funkcjonowania całego mózgu, zajmuje się metoda, której twórcą jest Paul Dennison. Właśnie to on założył, że jeśli mózg wpływa na ciało, to i ciało musi wpływać na mózg. Gdy mózg jest uszkodzony, to wysyła do ciała nieprawidłowe sygnały. Gdy natomiast ciało wyśle do mózgu sygnał, mózg nauczy się wysyłać do ciała sygnały prawidłowe. Podstawą procesów życiowych ,czy umysłowych, jak np. uczenia się jest ruch wykonywany przez ciało. Decyduje on np. o przepływie płynu mózgowo-rdzeniowego. Napięcie mięśni sprawia człowiekowi nie tylko ból, ale i upośledza jego myślenie, ponieważ spowolnia przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego, tamując obieg odżywczej krwi. Wiele ćwiczeń w metodzie Dennisona uczy rozluźnienia napięcia mięśniowego. Półkule mózgowe tylko na pozór są jednakowe. Prawa odpowiada za myślenie syntetyczne, artystyczne, wyobraźnię, intuicję, lewa natomiast za myślenie analityczne, werbalne, logiczne. Do prawidłowego funkcjonowania człowieka niezbędna jest praca obu półkul oraz zapewniony ciągły przepływ bodźców między nimi. Przepływ ten odbywa się przez galaretowate spoidło wielkie. Jeśli ono jest dobrym przewodnikiem elektryczności, impulsy z jednej półkuli do drugiej przechodzą bez zakłóceń, jeśli złym – przepływ staje się spowolniony, czyli zahamowany. Głównym zadaniem metody Dennisona jest uczynienie, by spoidło wielkie było dobrym przewodnikiem. Dlatego jest w niej wiele ćwiczeń naprzemiennych, uruchamiające mięśnie skośne brzucha. Gorsza przewodność spoidła może też być spowodowana jego niedowodnieniem. Zbyt mała ilość płynów wypijanych przez człowieka może osłabiać jego zdolność do uczenia się, koncentracji, dlatego tak ważne jest picie czystej wody. Metodą Paula Dennisona można pracować w celu poprawy wzroku, pamięci, słuchu, spostrzegawczości, koncentracji czy orientacji przestrzennej. Jest to prosta i skuteczna metoda wspomagająca naturalny rozwój człowieka. Rola ciała w procesach myślenia i uczenia została przedstawiona w książce opartej na badaniach naukowych. Książkę Zmyślne ruchy, które doskonalą pamięć napisała Carla Hannaford – neurofizjolog i pedagog. Autorka mówi, jak ważny jest ruch w życiu człowieka, pokazuje jak się ruszać, aby w pełni uaktywnić nasze możliwości uczenia się. Natomiast w równie ciekawej publikacji pn. Twórcza kinezjologia w praktyce - Propozycje dla każdego, praca zbiorowa p. red. Joanny Zwoleńskiej zaprezentowano wiele pomysłów metodycznych, zabaw, rymowanek ćwiczeń z Gimnastyki Mózgu Paula proponowanych zarówno do pracy z grupą jak i do zajęć niektóre z proponowanych ćwiczeń z zakresu Kinezjologii edukacyjnej Dennisona: ÓSEMKI- uczeń kreśli oburącz oburącz w powietrzu" leżące" ósemki, zaczynając od lewej BAZGRANIE- uczeń "maluje" oburącz w powietrzu symetrycznie dowolne figury (w jednej płaszczyźnie).PUNKTY NA MYŚLENIE- jedna ręka masuje "dołki" między mostkiem a obojczykiem, druga na pępku ( zmiana położenia rąk ).RUCHY NAPRZEMIENNE- wymachy góra - dół jednocześnie lewą ręką i prawą ( zmiana ręki i nogi ).SŁOŃ- głowa na ramieniu lewym lub prawym, ręka w przedłużeniu głowy wyciągnięta w przód kreśli w powietrzu ósemki ( zaczynamy od lewej strony, zmiana rąk ).KAPTUREK MYŚLICIELA- masowanie uszu palcami (lewe ucho lewą ręką, prawe- prawą , ruchy od góry w dół ).POZYCJA COOKA- w pozycji stojącej lub siedzącej: nogi założone na krzyż, język dotyka podniebienia, ręce splecione na piersiach. Stosując tego typu ćwiczenia - na przekraczanie linii środka, rozciągające, energetyzujące, relaksujące – znacznie poprawiamy umiejętność komunikacji, organizacji i koncentracji. Stajemy się pewniejsi siebie, łatwiej wyrażamy potrzeby, jesteśmy otwarci na zmiany, szybciej i skuteczniej uczymy się. Z radością przyjmujemy informacje i dokonujemy właściwych wyborów. Metoda ta jest szczególnie pomocna w pracy z dziećmi z problemami szkolnymi czy też wadami rozwojowymi. Można ją z powodzeniem stosować we wszystkich przedziałach wiekowych zarówno w pracy indywidualnej, jak i grupowej, czego przykładem mogą być wyżej wymienione Wskazane jest rozpoczęcie lekcji od picia wody, która pobudzi proces myślenia. Uczniowie mogą sięgać po wodę w każdej chwili lekcji i wykonywać ćwiczenia tak długo, aż zauważymy pożądane skupienie ich uwagi. Ćwiczenia i inne możemy wplatać w dowolnej fazie lekcji. Małgorzata FabijańczykSzkoła Podstawowa w NiechlowieFilia w Szaszorowicach Umieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: X Zarejestruj się lub zaloguj, aby mieć pełny dostępdo serwisu edukacyjnego. zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka"). Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka
Kinezjologia Edukacyjna, to nowy kierunek w naukach humanistycznych o związkach ruchu ciała z organizacją i funkcjonowaniem mózgu, wykorzystujący elementy psychologii, pedagogiki, neurofizjologii i anatomii. Powstał w Stanach Zjednoczonych w 1969 roku, zaś jego twórcami są Paul i
Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 16 sierpnia 2016 roku. Paul Dennison (ur. 1941 Kalifornia) jest twórcą kinezjologii edukacyjnej, nazywanej gimnastyką mózgu. Jest to prosta i interesująca metoda terapii zajmującej się różnorakimi zaburzeniami: ruchowymi, uwagi czy trudności w nauce czytania i pisania. Równie z dobrym skutkiem można stosować tę metodę u uczniów zdolnych, młodzieży, osób starszych, indywidualnie i w grupie, niezależnie od wieku i sprawności fizycznej. Według autora, ta metoda „skutecznie uczy i pokazuje w praktyce możliwości wykorzystania naturalnego ruchu fizycznego, niezbędnego do organizowania pracy mózgu i ciała w celu rozszerzania własnych możliwości. Ma korzystnie wpływać na stan równowagi psychicznej, poczucie własnej wartości, lepszą organizację wewnętrzną i zewnętrzną, komunikację ze sobą i z innymi, i w konsekwencji dawać łatwość w porozumiewaniu się, umiejętność podejmowania właściwych decyzji we właściwym czasie, redukcję stresu i naukę szybkiego sposobu rozluźniania się” (wikipedia). Kinezjologia edukacyjna wykorzystuje proste i atrakcyjne dla dziecka ćwiczenia fizyczne opracowane w taki sposób aby zintegrować pracę ciała i umysłu. Gdy mózg jest w stanie równowagi, ożywają naturalne mechanizmy, przywracające harmonię funkcjonowania. Metoda ta opiera się na zestawach, bądź elementach ćwiczeń ruchowych, które oddziaływują pobudzająco na obie półkule mózgowe i system nerwowy. Ćwiczenia można podzielić na cztery zasadnicze zestawy: ćwiczenia wprowadzające ćwiczenia na przekroczenie linii środka ćwiczenia rozciągające ćwiczenia energetyzujące Wszystkie ćwiczenia proponowane przez P. Dennisona należy wykonywać starannie, dość powoli, w urozmaicony sposób i wykorzystując swoją wyobraźnię. Ćwiczenia wprowadzające Ruchy naprzemienne – Ten rodzaj ćwiczeń jest lubiany przez dzieci. Jest bardzo prosty do wykonania i wymaga połączenia ruchu ręki z przeciwległym kolanem. Ćwiczenie przypomina chodzenie w miejscu. Naprzemiennie, raz lewym łokciem dotyka się prawego kolana i odwrotnie, prawym łokciem lewego kolana. Pozycja Cooka – To ćwiczenie rozpoczynamy zakładając lewą nogę na prawą w taki sposób, aby oprzeć kostkę na kolanie prawej nogi. Następnie prawą ręką należy objąć lewą nogę pod palcami. W takiej pozycji należy siedzieć oddychając z zamkniętymi oczami. W następnym etapie ćwiczenia, zmieniamy nogę. Ćwiczenia na przekroczenie linii środka Leniwe ósemki na kilka sposobów – w tym ćwiczeniu koncentrujemy się na ruchu oczu i koordynacji ręki. Leniwe ósemki wodzone kciukiem – Należy stanąć w pozycji prostej i wyciągnąć przed siebie lewą rękę kierując kciuk do góry. Następnie „kreślić kciukiem” w powietrzu znak leniwej ósemki wodząc oczami za ręką. Ruch zaczynamy w lewą stronę do góry. To samo powtarzamy prawą ręką. Aby podnieść stopień trudności tego zadania, można rysować leniwe ósemki obiema rękami jednocześnie. Leniwe ósemki pisane, bądź rysowane kredką – W tym ćwiczeniu należy narysować (najlepiej na dużym) kartonie nieprzerywalnym ruchem leniwą ósemkę. Zadanie wykonujemy po (umownej liczbie) kilka razy każdą ręką: pięć razy lewą, następnie pięć razy prawą. Podobnie jak w ćwiczeniu powyżej, można utrudnić sposób wykonywania tego ćwiczenia rysując leniwe ósemki dwoma rękoma naraz. Leniwe ósemki alfabetyczne – To ćwiczenie polega na narysowaniu leniwej ósemki i wpisaniu do niej liter alfabetu. Proponuję urozmaicenie ćwiczenia poprzez wpisanie co drugą literę występującą w alfabecie: „a, c, e” do części lewej, do części prawej „b, d, f” itd. Słoń – W tym ćwiczeniu, należy stanąć w pozycji wyprostowanej, w lekkim rozkroku, a następnie wyciągnąć lewą rękę przed siebie w przód, (grzbiet dłoni zwrócony do góry), głowę położyć uchem na ramieniu wyciągniętej ręki. W takiej pozycji zaczynamy „rysowanie w powietrzu” leniwej ósemki. Po chwili, ćwiczenie wykonujemy prawą ręką. Motyl na suficie – Tutaj podnosi się do góry głowę i patrzy na sufit. Należy „nosem rysować leniwe ósemki na suficie. Ćwiczenia rozciągające Przyciskanie dzwonka – Należy stanąć w pozycji wyprostowanej, odstawić lewą nogę do tyłu stawiając ją na palcach. W momencie wydechu zgiąć w kolanie nogę stojącą z przodu (prawą), a piętę tylnej (lewej) nogi próbować postawić na podłodze. Natomiast na wdechu podnosić się i prostując przednią nogę oraz podnosząc piętę tylnej nogi, która powinna być wyprostowana. Po tej części ćwiczenia, trzeba zmienić nogi. Ćwiczenie wydaje się skomplikowane, ale w istocie jest proste i przyjemne w wykonywaniu. Sowa – Jedną ręką należy chwycić dość mocno mięśnie przeciwległego barku, głowę powoli odwracać w lewo, a potem w prawo, podbródek pozostaje prosto. Należy wykonać wdech, gdy głowa jest w maksymalnym odchyleniu. Wydech wykonuje się w czasie obrotu głowy. Aktywna ręka – W tym ćwiczeniu podnosi się rękę do góry i chwyta ją drugą ręką. Podniesiona ręka stawia opór ręce trzymającej na wydechu w kierunkach: w stronę głowy, do przodu, do tyłu, od strony ucha. Potem należy zmienić rękę. Ćwiczenie tak jak poprzednie należy powtórzyć kilkakrotnie. Wahadło – Jest to proste ćwiczenie, polegające na opuszczeniu podbródka maksymalnie w dół, następnie poruszaniu powoli głową od jednego do drugiego ramienia. Kobra – Należy usiąść na krześle trzymając sylwetkę rozluźnioną, a dłonie oprzeć na stole. Oddech powinien wyglądać tak jakby od dołu kręgosłupa. W tym ćwiczeniu należy zwrócić szczególną uwagę na swobodnym oddechu. Ćwiczenia energetyzujące Energetyczne ziewanie – W tym rodzaju ćwiczenia, należy położyć palce obu rąk na połączeniu żuchwy ze szczęką (poczuje się to miejsce otwierając i zamykając usta). Należy masować te miejsca i jednocześnie dość szeroko otwierając i zamykając usta oraz udawając ziewanie. Po kilku powtórzeniach ziewanie „na niby” powinno zmienić się w prawdziwe. Kapturek myśliciela – Wskazującymi palcami i kciukami chwytamy małżowiny uszne i masujemy je lekko odciągając do tyłu i lekko ściskając. Masaż małżowin zaczynamy kierować od części górnej do dolnej. Energetyzator – Należy usiąść na dość miękkim podłożu w siadzie skrzyżnym (po turecku). Na wydechu opuszcza się głowę i robi koci grzbiet – zachowując kierunek od góry do dołu. Bibliografia: – Dzionek Elżbieta, Kinezjologia edukacyjna, Wyd. Impuls, Kraków 2007 – Hannaford Carl, Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł. Podstawy kinezjologii edukacyjnej, Oficyna Wyd. Medyk, Warszawa 1998 – – – Autorki: Renata Kanwiszer, Katarzyna Wiktorek Materiał nadesłany przez Czytelniczki portalu Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli Inne pozycje z tej kategorii:
lub ćwiczenia Treść zabawylub formy ćwiczeniowej Środki dydaktyczne, uwagi 1. Zabawa wg P.Dennisona „Powitanie” Dzieci recytują – pokazując treść: „Na dziwnej planecie Paula Dennisona, zabawni mieszkańcy tak się witają, jedną ręką za nos, chwytają, drugą po przeciwnej stronie ucha dotykają. Potem ręce
Opublikowano: 11 listopada 2011 Kinezjologia edukacyjna ,,to nauka o ruchu” jak ją określił sam autor P. Dennison. Jest to praktyczny i dynamiczny system, który wykorzystuje proste ruchy ciała, żeby zintegrować funkcję mózgu. Nazywana jest także ,,gimnastyką mózgu”. Dzięki wykorzystaniu ćwiczeń, wszystkie części mózgu włączają się i współpracują, żeby poprawić każdą wybraną umiejętność. Jest to metoda poprawiająca efektywność uczenia się, komunikowania, kreatywności oraz wydajności pracy. Ćwiczenia pomagają opanować stres, zapewniają prawidłową korelację między umysłem i ciałem. PUNKTY NA MYŚLENIE Stajemy swobodnie w lekkim rozkroku. Jedną dłoń kładziemy na pępku, drugą masujemy dwa punkty, są to wgłębienia znajdujące się tuż pod obojczykami po obu stronach mostka (20-30s), spokojnie oddychamy. Zmieniamy ręce. Dzięki temu ćwiczeniu zwiększamy przepływ energii, poprawiamy równowagę lewej i prawej strony ciała, odprężamy się i aktywizujemy. RUCHY NAPRZEMIENNE Ćwiczenie polega na naprzemiennym marszu w miejscu: unoszenie nogi zgiętej w kolanie i dotykanie przeciwną ręką, zginanie nogi z tyłu i dotykanie do stopy przeciwną ręką, unoszenie nogi zgiętej w kolanie i dotykanie do kolana łokciem przeciwnej ręki. Aktywizuje działanie mózgu, koordynuje pracę rąk, podwyższa zręczność rąk, usprawnia narząd wzroku, poprawia wymowę, pisanie, słuchanie, czytanie i rozumienie, zwiększ koordynację prawej i lewej strony ciała. POZYCJA DENISSONA (zwana też pozycją Cooka) Cel, to przekroczenie linii środka, jak największe skręcenie ciała. Stajemy swobodnie, krzyżujemy nogi w kostkach. Ręce wyciągamy przed siebie krzyżujemy w nadgarstkach, palce splatamy. Teraz splecione ręce wykręcamy i opieramy na mostku – oddychamy. Ćwiczenie pomoże w rozładowaniu stresu, przywraca koncentrację poprawia wymowę i uważne słuchanie. LENIWE ÓSEMKI Rysujemy ósemkę (leżącą) naprawdę lub w wyobraźni kierunek, zawsze do góry w lewo. Można robić ósemki oczami zawsze bardzo powoli oddychając głęboko. Możemy rysować kciukiem przed sobą w powietrzu lub obiema rękoma. Schemat leżącej ósemki kojarzy się z dwiema półkulami mózgu a jednym z ważnych elementów tego ćwiczenia jest właśnie integracja i aktywizacja zasobu obu półkul. SŁOŃ Ósemka rozruszająca całe ciało. Stajemy w rozkroku. Prostujemy rękę przed siebie ( to trąba słonia). Do boku przykładamy ucho z taką siłą, aby utrzymać kartkę. Wykonujemy w powietrzu ósemki (początek w górę w lewo). Druga ręka oparta na kości ogonowej (ogonek słonia). Kolana miękko balansują, oddychamy głęboko. Ćwiczenie to znakomicie relaksuje mięśnie szyi i barków, a ponadto poprawia wzrok, pisanie, czytanie, słuchanie, koncentrację. Wskazane dla dyslektyków. KREATYWNE BAZGRANIE Rysowanie tego samego obrazka obiema rękoma jednocześnie. Głęboka relaksacja ramion i oczu. KAPTUREK MYŚLICIELA Odwijamy ucho z góry do dołu zamykamy oczy i słuchamy. To samo robimy z drugim uchem. Pobudza cały mechanizm słuchu, pobudza pamięć. Przydatne w zapamiętywaniu informacji. Stymulacja receptorów w uchu zewnętrznym pobudza cały mechanizm słuchu. ENERGETYCZNE ZIEWANIE Ćwiczenie polega na masowaniu mięśni wokół stawu skroniowo-żuchwowego (między szczęką a żuchwą) w czasie ziewania. Ćwiczenie rozluźnia cały obszar twarzy. Wspomaga efektywniejszą werbalizację i komunikację. Wskazane u dzieci z trudnościami w czytaniu. SOWA Uchwyt dłonią ramienia przeciwległej ręki, ścisk mięśnia, głęboki oddech, głowa Zostaw odpowiedź Musisz się zalogować aby móc komentować.
metoda paula dennisona ( kinezjologia edukacyjna). Kinezjologia edukacyjna, to praktyczny i dynamiczny system, który posługuje się prostymi ruchami ciała dla zintegrowania funkcji mózgu. Dużą atrakcją tej metody jest jej wyjątkowa łatwość i użyteczność.
Amerykański pedagog – dr Paul Dennison – to autor kinezjologii edukacyjnej. Metoda Dennisona umożliwia sprawny i prosty rozwój dziecka poprzez aktywizację połączeń nerwowych i zintegrowanie mózgu z ciałem. Kinezjologia edukacyjna znajduje zastosowanie w terapii dzieci ze specyficznymi trudnościami w nauce. Pozwala pokonać stresy i napięcia, poprawia komunikację, pomaga dzieciom z dysleksją, dysgrafią i dysortografią. Metodę tę wykorzystuje się także w odniesieniu do dzieci z dysfunkcjami powstałymi wskutek wad rozwojowych. Dr Dennison twierdził, że większość problemów intelektualnych i emocjonalnych wynika z braku integracji obu półkul mózgowych, dlatego, by skutecznie przeciwdziałać problemom, należy zsynchronizować pracę mózgu, który jest narządem symetrycznym – składa się z lewej i prawej półkuli. Zobacz film: "Poznaj fakty o rozwoju dwulatka" spis treści 1. Kinezjologia edukacyjna 2. Rodzaje ćwiczeń w metodzie Dennisona 1. Kinezjologia edukacyjna By człowiek mógł sprawnie funkcjonować, prawa i lewa półkula mózgu muszą ze sobą efektywnie współpracować. Lewa półkula mózgowa odpowiada za myślenie, analizę, dostrzeganie szczegółów, mowę, natomiast prawa półkula mózgu jest bardziej „artystyczna” i „intuicyjna”. Odpowiada między innymi za orientację w przestrzeni, pamięć długotrwałą, uczucia i emocje. Dzięki sprawnej wymianie informacji między obiema półkulami człowiek może uczyć się nowych umiejętności i przyswajać nowe informacje. Według Paula Dennisona, wszelkie dysfunkcje rozwojowe można zniwelować poprzez ruch. Kinezjologia edukacyjna pozwala budować powiązania nerwowe w obrębie mózgu i ciała, przez co proces nauczania przebiega szybciej, efektywniej i bezstresowo. Ponadto, proces kształcenia powinien opierać się na trzech głównych wymiarach: wymiarze lateralizacji (lewa i prawa półkula mózgu), wymiarze koncentracji (płat czołowy i pień mózgu) oraz wymiarze stabilności (układ limbiczny). Założenia kinezjologii edukacyjnej, to: nauka jest naturalnym procesem, kontynuowanym przez całe życie i powinna kojarzyć się z przyjemnością; w ciele człowieka mogą istnieć różne blokady, które uniemożliwiają efektywną naukę; wszyscy w jakimś stopniu wykazujemy trudności w nauce, ale niektórzy nie robią nic, by znieść blokady, które utrudniają proces kształcenia. Kinezjologia edukacyjna, wykorzystująca ruch jako narzędzie likwidowania niepowodzeń szkolnych, pozwala usuwać blokady ukryte w ciele oraz wprowadza umysł i ciało w stan optymalny do uczenia się. 2. Rodzaje ćwiczeń w metodzie Dennisona Zestawy ćwiczeń stosowane w kinezjologii edukacyjnej można podzielić na cztery rodzaje: podstawowy schemat ćwiczeń wprowadzających; ćwiczenia na przekroczenie linii środka; ćwiczenia wydłużające; ćwiczenia energetyzujące. Wszystkie rodzaje ćwiczeń powinny być stosowane w sposób urozmaicony, systematycznie w ciągu dnia. W jaki sposób powinno się ćwiczyć, by stymulować obie półkule mózgowe? Można przykładowo wykonywać ruchy naprzemienne (np. dotykanie lewego kolana prawą dłonią i prawego kolana ręką lewą), kreślić w powietrzu dłonią poziome ósemki, wykonywać kołyskę z ciała, „rowerek”, wypady ciałem w przód, luźne skłony, oddychać przeponowo, udawać ziewanie itp. Wszystkie te ćwiczenia pozwalają na stymulację mózgu, co przekłada się na lepsze efekty w nauce. W czym może pomóc kinezjologia edukacyjna? Poprawia koordynację wzrokowo-ruchową. Wspomaga proces czytania ze zrozumieniem. Uaktywnia myślenie twórcze. Rozwija pamięć długotrwałą. Synchronizuje pracę lewej i prawej półkuli mózgu. Poprawia koncentrację uwagi. Pozwala przezwyciężyć trudności wynikające z dysleksji, dysgrafii, dysortografii czy dyskalkulii. Rozwija zdolności manualne i wpływa na precyzję ruchów. Sprzyja sprawnemu formułowaniu myśli, rozwija kompetencje językowe, ułatwia poznanie zasad pisowni i ortografii. Stymuluje umiejętności liczenia i kodowania symboli. Rozwija percepcję przestrzenną. Oprócz wspomagania rozwoju poznawczego dziecka, kinezjologia edukacyjna Paula Dennisona relaksuje ciało, rozluźnia układ nerwowy, odpręża i efektywnie usuwa zmęczenie. Nauka staje się przyjemnością, a nie żmudnym obowiązkiem. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Kamila Drozd Psycholog społeczny, autorka wielu publikacji dotyczących rozwoju osobistego oraz warsztatów z doradztwa zawodowego i komunikacji międzypłciowej.
शुक्र, मार्च 3 2023 को Radom, मासोवियन वोईवोडीशिप, पोलैंड में Instytut Edukacji Terapeutycznej का ईवेंट
Katalog Agnieszka JastrzębskaRóżne, ArtykułyMetoda Paula Dennisona - kinezjologia edukacyjna, gimnastyka mózgu Metoda Paula Dennisona- kinezjologia edukacyjna- gimnastyka mózgu Jest to metoda mająca na celu pomóc w nauczaniu i uczeniu się, zaczynając od nauki szkolnej, a kończąc na rehabilitacji osób upośledzonych i niepełnosprawnych. Została stworzona w Stanach Zjednoczonych na początku lat 80 - tych. Od kilku lat metoda ta jest znana również w Polsce. Twórcą Kinezjologii Edukacyjnej, jej procesów oraz prekursorem w stosowanych badaniach mózgu jest Paul Dennison - doktor filozofii, który większą część życia zawodowego był pedagogiem. Kinezjologia Edukacyjna określana jest także jako Gimnastyka Mózgu. Jej głównym celem jest usunięcie w ludzkim ciele i mózgu ukrytych blokad. Ogromne, więc znaczenie gimnastyka mózgu ma dla dzieci dyslektycznych, dysortograficznych, dysgraficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, z porażeniem mózgowym, czyli dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest zakłócone lub niepełne. Gimnastyka mózgu polega na świadomym wykorzystaniu mięśni celem wzbogacenia odpowiednich partii mózgu o nowe połączenia nerwowe, bo nasz mózg bardzo precyzyjnie współpracuje z ciałem. Kieruje on poszczególnymi częściami ciała poprzez impulsy rozchodzące się w układzie nerwowym. Impulsy te mają ważną zaletę - mogą wędrować w obu kierunkach: od mózgu do danej części ciała i od ciała do mózgu. Ćwiczenia Paula Dennisona prowadzą do sprawnego posługiwania się obiema półkulami mózgowymi. Według Dennisona ważnym czynnikiem sprzyjającym dobremu funkcjonowaniu ludzkiego organizmu jest picie dużej ilości wody, ponieważ bierze ona udział we wszystkich procesach zachodzących w organiźmie. Paul Dennison włączył do swej metody niektóre elementy akumpresury, aby stworzyć odpowiednie warunki sprzyjające uczeniu się. Najpierw pijemy wodę (dostarczamy organizmowi energii), potem masujemy punkty na myślenie, następnie wykonujemy ruchy naprzemienne. Ćwiczenia można przeprowadzać indywidualnie lub w grupach. Mają one również na celu rozwinąć w pełni ukryte dotąd potencjalne możliwośći dzieci. Ćwiczenia te umożliwiaja efektywniejsze uczenie się, polepszają kondycję fizyczną, psychiczną i duchową, a tym samym czynią człowieka spokojniejszym i bardziej szczęśliwym. Do najważniejszych ćwiczeń należy zaliczyć: - "leniwe ósemki" , doskonalą ruchy gałki ocznej, koordynację ręka- oko, poprawiają sprawność pisania. Ćwiczenia rozpoczynamy lewą ręką i kreślimy znak położonej ósemki. Znak ósemki zakreślamy tak, aby punkt przecięcia linii znajdował się na wysokości oczu, na wprost nosa. Ręka porusza się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, w górę, zatacza pętlę - "słoń" , daje poczucie równowagi i koncentrację, ułatwia zapamiętywanie cyfr i literowanie. Wygodna pozycja ciała, kolana lekko rozstawione. Głowa dotyka ramienia. Zakreślając ręką odpowiedni ruch śledzimy ją oczyma jak wyobrażoną przez siebie na dalszym planie ósemkę. - "sowa" , wzmacnia pamięć, wzmaga matematyczną precyzję, polepsza słuch. Chwytamy mocno i ściskamy mięsień barku lewego prawą dłonią. Powoli owracamy głowę spoglądając za siebie przez lewe ramię, głęboko oddychamy, opuszczamy luźno głowę, robimy głęboki wdech i rozluźniamy mięśnie karku. Powtarzamy ściskając drugi bark. - "ruchy naprzemienne" , poprawiają intuicję, wyostrzają jasność myślenia, poprawiają wymowę i pisownię. Ruch polega na jednoczesnym wymachu ręki do przeciwnej do niej nogi. W ten sposób uaktywniamy obie półkule mózgu do równoczesnej pracy. - "sięganie po piłkę" , (luźne skłony), wzrost pewności siebie, poczucie równowagi i koordynacja ciała, poprawa abstrakcyjnego myślenia. Nogi skrzyżowane w kostkach. Wykonujemy skłon klatką piersiową do nóg na wydechu. Sięgamy dłońmi jak najdalej przed wykonujemy przy podnoszeniu ciała. - "krążenie szyją" , odciążenie centralnego systemu nerwowego, prawidłowe oddychanie. Krążenia wykonujemy bardzo wolnym i delikatnym ruchem przenosząc głowę od jednego do drugiego koniec pomyśl, że po twojej szyi spływa ciepły wodospad. - "punkty na myślenie" , stymulują przepływ krwi do mózgu. Masujemy uszy. Chwytamy dwoma palcami najpierw lewe ucho, zaczynamy od góry małżowiny i pocieramy je. Końcówkę ucha ciągniemy w dół. Później masujemy drugie. Gimnastyka mózgu to metoda prosta, naturalna, wolna od środków farmakologicznych i efektywna. Ćwiczenia można wykonywać w każdym miejscu, w każdym czasie i bez wydatku finansowego. BIBLIOGGRAFIA: kinezjologia w dla wa 2002 r. z kursu "Gimnastyka Mózgu" edukacyjna, film metodyczno - instruktżowy,video. Opracowanie: mgr Agnieszka Jastrzębska Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione.
półkul zapewniają właśnie ćwiczenia Gimnastyki Mózgu - Paula Dennisona. Ćwiczenia Gimnastyki Mózgu zaczynamy od tzw. ćwiczeń przygotowawczych to jest od pewnego rutynowego stanu gotowości, który nazywamy PACE ( pozytywne, aktywne, klarowne, energetyczne uczenie się) – picie wody, punkty na myślenie, ruchy naprzemienne,
Ruch jest drzwiami do uczenia się! Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami, które zwiększają ilość połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu. Jest to wielka szansa dla dzieci dyslektycznych i dysortograficznych, nadpobudliwych, opóźnionych w rozwoju, mających problemy z uczeniem się. Gimnastyce Mózgu wystarczy poświęcić kilkanaście minut dziennie, by w krótkim czasie osiągnąć widoczne rezultaty. Same tylko ruchy naprzemienne powodują, że przepływ informacji z jednej półkuli mózgowej do drugiej następuje nawet 28 razy szybciej! Polecamy: Organizacja pracy dziecka dyslektycznego Gimnastykę Mózgu powinni stosować wszyscy! Ma pozytywny wpływ na każdego, dając harmonijną współpracę między lewą i prawą półkulą mózgową. Szczególnie znacząca jest dla tych, u których współdziałanie obu półkul mózgowych jest niepełne, a więc u dyslektyków! Dzięki Gimnastyce Mózgu dzieci mają satysfakcję z przezwyciężania własnych trudności. Nauka staje się dla nich przyjemnością. Rozwijają się bardziej harmonijnie, bez zbędnych stresów. Dorosłym z kolei pozwala skuteczniej realizować plany życiowe, umiejętnie pokonywać trudności dnia codziennego. Mózg współpracuje z ciałem. Ośrodki znajdujące się w lewej półkuli mózgu kierują prawą stroną naszego ciała, a ośrodki z prawej półkuli kierują lewą stroną. Gdy poruszamy lewą nogą, impuls nerwowy dociera do prawej półkuli. Z kolei, gdy poruszamy prawą ręką, dochodzi on do półkuli lewej. Jeśli natomiast na przemian poruszamy lewą nogą oraz prawą ręką - dochodzi do szybkiego przełączania prawej i lewej półkuli. Tworzą się nowe połączenia nerwowe, a już istniejące się umacniają. Następuje lepsza integracja pracy obu półkul mózgu. Mózg Alberta Einsteina różnił się od mózgu przeciętnego człowieka kolorem - był jaśniejszy w środkowej części. Wynikało to z większej liczby połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą. Jedną z przyczyn zbyt małej ilości połączeń nerwowych u dzieci jest brak ruchów naprzemiennych w dzieciństwie. Częściej występuje to u dzieci, które rodziły się w wyniku cesarskiego cięcia oraz tych, które mało raczkowały. W obu sytuacjach optymalna ilość połączeń nerwowych w mózgu nie ma szansy się rozwinąć. W późniejszym wieku prowadzi to do dysleksji! Codzienne wykonywane ruchy naprzemienne (min. przez 4 tygodnie) to: lepsza koncentracja, poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, zdrowsze oddychanie, poprawa umiejętności wysławiania się, czytania i rozumienia, liczenia, zapamiętywania cyfr, słuchania, formowania myśli, pisania, przezwyciężanie trudności związanych z dysleksją, dysgrafią i dysortografią, poprawa w literowaniu, ortografii, twórczym pisaniu, zwiększenie zdolności manualnych, zharmonizowanie współpracy obu półkul mózgowych, większe odprężenie i relaksacja, łagodzeniu stresów. Celem kinezjologii edukacyjnej jest: wspomaganie uczenia się dzieci z trudnościami w nauce, usuwanie blokad w mózgu i ciele, które są przyczyną trudności w nauce czytania i pisania (dysleksji rozwojowej), aktywizowanie naturalnych mechanizmów pracy mózgu poprzez ruch, wykształcenie dobroczynnej motywacji i pozytywnego myślenia, wzmacnianie w dążeniu do zdobywania wiedzy i rozwijania umiejętności, usprawnianie zdolności widzenia, słyszenia, zapamiętywania, czytania i pisania, koncentracji, umiejętności jasnego wyrażania myśli w mowie i piśmie. Efekty uzyskiwane dzięki stosowaniu prostych ćwiczeń Paula Dennisona są zadziwiające, toteż metoda ta rozprzestrzeniła się na całym świecie. W Polsce również wzbudziła wciąż żywe zainteresowanie pedagogów, psychologów i rodziców. Z mojej praktyki pedagogicznej… Same dzieci, szczególnie te starsze, podchodziły do tej metody z lekką dozą niedowierzania, ale później same się przyznawały, że na egzaminie machały nogami pod stołem leniwe ósemki. Co prawda, może i nie miało to wielkiej siły terapeutycznej ze względu na brak codziennych ćwiczeń, ale poprawiało im samopoczucie podczas stresującej sytuacji, co już samo w sobie ma swoistą moc terapeutyczną. Ważne, by wszystkie ćwiczenia Gimnastyki Mózgu były wykonywane spokojnie, ze zwróceniem uwagi na prawidłowe oddychanie. W pracy z dziećmi warto je urozmaicać wprowadzając przybory (piłki, szarfy, baloniki). Młodsze dzieci chętnie wykonują je przy muzyce, same wymyślają kolejne układy z twórczych ruchów naprzemiennych. Ćwiczenia okazują się być skuteczne, gdy są radosną zabawą, a nie obowiązkiem! Zestawy ćwiczeń z Gimnastyki Mózgu zamieszczam na stronie serwisu. Polecam! Zobacz także: Zestaw ćwiczeń koncentrujących uwagę
. 11 21 135 101 80 450 335 75
kinezjologia edukacyjna paula dennisona ćwiczenia
